De verhalen van onze members zijn allemaal uniek. En vaak is er sprake van veel pech. Wij vinden het belangrijk dat deze verhalen verteld worden om het taboe rondom armoede te doorbreken. Het kan iedereen namelijk overkomen. Je leest hier het verhaal van Pieter (46), vader van twee dochters (12 en 14), die door hoge advocaatkosten rondom zijn scheiding en een burn-out zonder vaste werkgever in de financiële problemen kwam. Gelukkig krabbelt Pieter weer op, is hij aan het re-integreren bij Quiet Den Haag en is zijn zoektocht naar een nieuwe baan begonnen.

Werk op uitzendbasis
Pieter heeft een HBO opleiding tot beleidsmedewerker Sociale Zaken en Welzijn afgerond en werkte in het verleden o.a. als beleidsmedewerker bij een fractie en als plaatsvervangend griffier. Door de kredietcrisis verloor hij daar zijn baan. Hij werd interim planner bij scholen en zorginstellingen, beide op uitzendbasis met contracten voor de duur van de opdracht. ‘Dat was nooit een probleem, want als ik ergens zat (en de opdracht liep af) kreeg ik altijd gelijk een nieuw aanbod om ergens twee dagen later weer te beginnen. Totdat ik me ziek meldde vanwege een burn-out en toen was de opdracht automatisch beëindigd. Dat is nu 2,5 jaar geleden. Daarna kwam ik bij het UWV.’

Een lastig proces
In het proces met het UWV ging van alles mis. Pieter vertelt: ‘Toen ik ongeveer een jaar ziek was besloot de bedrijfsarts van het UWV van de ene op de andere dag dat ik 100% beter was. Zonder dat ik weer had kunnen opbouwen. Ik was ziek geworden zonder dat ik een vaste werkgever had, omdat ik op uitzendbasis aan het werk was. Daardoor had niemand een re-integratieverplichting voor mij. Ik ben zelf gaan zoeken naar een re-integratiebureau, maar die zijn veelal commercieel. Na vier maanden zoeken vond ik een passend bureau. Ik kwam er later achter dat de arts van het UWV die mij zo plotseling beter verklaarde dat bureau kende en mij daar naartoe had kunnen verwijzen. Dan had ik meteen kunnen starten met opbouwen en niet pas vier maanden later. Toen ik dit bureau eenmaal gevonden had en wilde gaan opbouwen kreeg ik te horen dat dat niet doorging, omdat ik ‘beter moest kunnen zijn’. Vervolgens kreeg ik te horen dat ik nog twee maanden in de ziektewet zat, maar in die periode niet mocht opbouwen. Ik ben toen gaan solliciteren naar banen voor 16 uur per week, omdat ik dacht ‘dan ga ik mijn eigen opbouwtraject wel creëren’. Ik bleek niet te mogen solliciteren op banen van 16 uur, maar moest solliciteren op banen van 32 of 36 uur, want daar was mijn uitkering op gebaseerd. Er werd geen rekening gehouden met dat ik nog moest opbouwen. Ik kreeg uiteindelijk een nieuwe bedrijfsarts en ik word nu wel goed begeleid, maar het is een heel stressvol proces geweest.’

Financiële problemen
Je kunt member worden bij Quiet als je het financieel moeilijk hebt. Dat geldt voor Pieter ook: ‘Ik heb pas de laatste paar jaar een problematisch inkomen. Ik heb hele hoge advocaatkosten rondom mijn scheiding en daar heb ik leningen en betalingsregelingen voor af moeten sluiten. Dat heb ik voor een deel bij familie en de kerk kunnen regelen, alleen die regelingen worden niet meegeteld om in aanmerking te komen voor de Voedselbank en de Ooievaarspas.’ Een paar jaar geleden was zijn inkomen daarmee op papier te hoog. ‘Als die betalingsregelingen mee zouden tellen en er naar mijn werkelijke inkomen werd gekeken zou ik daarvoor wel in aanmerking zijn gekomen.’ Vanwege de duur van zijn herstel is zijn inkomen op dit moment lager en maakte hij een jaar lang wel gebruik van de Voedselbank. Sinds de inflatiecorrectie eerder dit jaar niet meer.

De Voedselbank en Quiet
Als ik Pieter vraag wat maakte dat hij de stap nam om hulp van de Voedselbank aan te vragen, zegt hij gelijk: ‘Mijn dochters. Als ik geen kinderen had gehad, had ik het anders op proberen te lossen, maar ik wilde hen niet tekortdoen.’ Pieter werkt inmiddels ook als vrijwilliger bij de Voedselbank en het is ook daar dat hij in contact kwam met Quiet. ‘Ik weet niet meer of ik toen als klant of als vrijwilliger langsliep, maar Quiet Den Haag was net opgericht en zat bij de Voedselbank om nieuwe members in te schrijven. Ik heb me toen ook ingeschreven.’

Vrijwilligerswerk en re-integratie
In het herstel van zijn burn-out merkte Pieter dat de fase van alleen uitrusten thuis wel voorbij was en hij daar niet echt beter meer van werd. Hij kreeg het gevoel dat hij iets moest gaan doen. Op dat moment werd er een vrijwilliger gevraagd voor het lossen van de vrachtwagen bij de Voedselbank en besloot hij dat te gaan doen. Een fysieke activiteit die hij kon uitvoeren. Na een tijdje merkte hij dat het beter ging en ook wat intensiever contact met mensen beter aan kon. Hij realiseerde zich dat hij verder kon opbouwen naar een betaalde baan en zocht naar een plek waar hij wat meer computerwerk kon doen. Zo kwam hij bij Quiet terecht, waar hij drie ochtenden per week is gaan re-integreren. ‘Door mijn werk bij Quiet kwam ik ook op het idee om iets te gaan doen waar ik als ervaringsdeskundige wat extra’s inbreng, zoals budgetconsulent ofzo.’ Zijn achtergrond sluit daar ook op aan. ‘Toen ik van de fractie overstapte naar de griffie ben ik eigenlijk afgestapt van waar ik mijn opleiding in heb gedaan en ben ik me meer met het proces bezig gaan houden. Ik zou nu wel weer iets willen doen met de inhoud en het helpen van mensen.’ 

Wat Quiet betekent
Ik vraag Pieter wat het belangrijkste is wat Quiet hem gebracht heeft. Pieter: ‘Het belangrijkste misschien niet, maar het mooiste was wel dat ik vorig jaar door een cadeaubon via Quiet nieuwe skeelers heb kunnen kopen voor mijn dochters. Tot die tijd kon ik dat alleen gratis of voor een paar euro via Marktplaats regelen, maar boven een bepaalde maat komen skeelers nog maar weinig op Markplaats, omdat kinderen er dan niet meer uit groeien. Dat ik ze die heb kunnen geven, daar heb ik hele blije gezichten van gezien.’ Hij vult aan: ‘En het belangrijkste is toch wel dat ik door Quiet weer perspectief heb en mijn netwerk heb vergroot. Ik kom ook in contact met mensen die werkzaam zijn in het terrein waar ik zelf aan de slag wil en daar heb je toch ook andere, meer werk gerelateerde, gesprekken mee dan met je vrienden.’ 

Pieter vertelt ook dat hij rond de verjaardag van zijn jongste dochter een aanbieding via het platform van Quiet kreeg voor een etentje in een restaurant. Ze zijn daar voor haar verjaardag gaan eten. ‘Mijn dochter kon daar van alles kiezen van een soort buffet en ze kon haar geluk niet op. Ook als het eten niet lekker was geweest (wat het wel was) had ik een topavond gehad door de enorme lach op haar gezicht.’

Ook als hij straks weer aan het werk is wil Pieter op een bepaalde manier betrokken blijven bij Quiet. ‘Ik kan dan natuurlijk niet hetzelfde doen als wat ik nu doe, maar waar ik wel kan helpen, wil ik dat absoluut doen. En ik heb niet het gevoel dat dat van me verwacht wordt. Dat vind ik mooi.’